Od 2010 r. w Polsce obowiązuje prawny zakaz stosowania wobec dzieci kar cielesnych, w tym także klapsów cyt. „osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opiekę lub pieczę nad małoletnimi zakazuje się stosowania kar cielesnych” (art. 96 kodeks rodzinny i opiekuńczy).
Przez zakaz stosowania kar cielesnych rozumie się nie tylko zakaz bicia dzieci, ale także karcenie ich przez dawanie klapsów mających na celu wymuszenie od dziecka posłuszeństwa.
Rodzice „w imię dobrego wychowania” mają opracowany cały katalog kar dla swoich dzieci za rożne przewinienia. Nie zastanawiają się czy ich zachowanie przynosi dziecku ból i cierpienie. Uzasadniają swoje zachowanie dobrem dziecka cyt. „dostał bo zasłużył”, „d… nie szklanka”, „moi rodzice mnie bili, a wyrosłem na porządnego człowieka”.
Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej przez przemoc domową rozumie się jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej…” . Jeżeli rodzic swym zachowaniem dopuszcza się umyślnego naruszenia praw dziecka ( a takim są m.in. kary cielesne) to spełnia kryteria przytoczonej definicji przemocy domowej.
Dodatkowym kryterium jest kwestia, czyli dysproporcji sił. Dziecko od momentu przyjścia na świat i przez wiele kolejnych lat jest osobą bezbronna, słabszą, całkowicie zależną od swoich rodziców. Nie ma szans no to, żeby samodzielnie obronić się przed przemocą z ich strony. Rodzic nie musi wkładać wiele wysiłku, aby ta przewaga powstała, ponieważ na obszarze fizycznym, emocjonalnym, intelektualnym, społecznym, materialnym jest silniejszy od swojego dziecka .
Należy wnioskować, że każda kara cielesna jest przejawem przemocy wobec dziecka. A zatem stanowi podstawę do dokonania zgłoszenia i ingerencji instytucji działających na rzecz przeciwdziałania przemocy domowej.
Bicie jest niedopuszczalnym środkiem wychowawczym. Nic nie usprawiedliwia podniesienia ręki na dziecko. Nie wolno stosować przemocy wobec dzieci, gdyż agresja rodzi agresję, bicie upokarza. W gniewie rodzic jest niebezpieczny, ponieważ nie kontroluje siły uderzenia.